ΜΑΓΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

Κυριακή 30 Αυγούστου 2015

ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ !


Αυτή τη νύχτα το ρίσκο  μου είναι μεγάλο
Σε συμπληγάδες κι εγώ να ψάχνω  ακρόαση
Στα λάθη ευάλωτος να ψάχνω ένα άλλοθι
Και  μες την κόλαση να βρω εσένα όαση  …

Σαν μια φιγούρα θολή αμαρτωλή
Και έναν  άθλιο που ζητάει τιμωρό
Χλωμή σκιά επάνω σε γυαλί
Έλα γυμνή ξανά άλλο δεν το μπορώ  …

Παίζω τα ρέστα μου τα παίρνω η τα χάνω
Απόψε τα όνειρα θα κάνουν αλητεία
Δεν το μπορώ το μόνος τι να κάνω
Η ελπίδα δίνει ραντεβού στην ουτοπία  …

Οι σκέψεις σαν φρικιά στιγματισμένα
Κι εμείς να νοιώθουμε αισχρά ερωτευμένοι
Όμηροι σ όνειρα που πήγανε χαμένα
Κι απ τη ζωή αιρετικοί  στιγματισμένοι  …


Κυριακή 16 Αυγούστου 2015

ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ !


Μην περιμένεις  πια να κάνω εγώ σινιάλο
Θέλει κουράγιο η καρδία  έχει πόνο μεγάλο
Αν θέλεις κάνε μια ευχή ευχή χωρίς αντίο
Και αύριο πάλι την αυγή μαζί να είμαστε οι δυο …

Είπες πολλά αγάπη  μου και η σιωπή μεγάλη
Αγάπη δίχως όρια δεν ξέρω που θα βγάλει
Είναι και η νύχτα που αργεί αργεί να ξημερώσει
Και την καρδία στα χέρια σου σαν δώρο σου έχω  δώσει  …

Θέλει κουράγιο δύναμη και όρτσα το τιμόνι
Έχει φρεσκάρει ο καιρός δεν θέλω να είσαι μόνη
Θα είμαι εκεί δίπλα σου μα μη με μαρτυρήσεις
Γιατί  όσο σ αγάπησα εγώ θέλω  να  μ  αγαπήσεις …

Είναι και η νύχτα που αργεί πάλι να ξημερώσει
Κι όλο το είναι μου  χαλί στα πόδια σου θα στρώσει
Στο κύμα ξέρεις δεν μπορώ σεντόνι να σου στρώσω
Καβάλα σε άσπρο άλογο  θαρθω να σε ανταμώσω   …


Κυριακή 9 Αυγούστου 2015

ΜΗ ΦΥΓΕΙΣ !



Όπως το χώμα που διψάει στη βροχή
Κι ο πεινασμένος  ένα πιάτο στο σκοτάδι
Έτσι κι εγώ θέλω να κάνω μια νέα αρχή
Και την αγάπη σου απαλή σαν χάδι  …

Σε καρτερώ μέσα στα βάθη της ερήμου
Και σου έχω άρωμα ευωδιασμένου  κρίνου
Σαν τον αιχμάλωτο που ψάχνει  ελευθερία  
Και σαν παιδί  που  σου ζητά μια νέα ευκαιρία  …

Ψάχνω  μα μάταια μια έξοδο κινδύνου
Δεν φυλακίζονται οι  καρδιές  στη σκέψη εκείνου
Σαν τον αιχμάλωτο αετό που ακόμα φτερουγίζει
Και η καρδία του εκεί διαρκώς ξαναγυρίζει  …

Ο έρωτας θεριέυει πάντα όταν τον βρίζουν
Κι όλες οι σκέψεις  μου σε εσένα αρμενίζουν
Δεν έχει χρώμα η μοναξιά του δειλινού
Να είσαι εδώ με την καρδιά και με το νου  …

Σαν τα ψαρόπουλα που μόνα ταξιδεύουν
Της λησμονιάς το όνειρο στα αζήτητα γυρεύουν
Μην κλαις και την αγάπη μην ξεφτίζεις
Φτιάξε τη μοίρα σου κι εσύ να την ορίζεις  …




Κυριακή 2 Αυγούστου 2015

ΠΑΡΑΠΟΝΟ !


Δοκίμασα τη σκέψη μου να πιάσει το τιμόνι
Παγίδευσα το είναι μου μέσα στα όνειρά μου
Ξεθύμανε η αγάπη σου στο απέναντι μπαλκόνι
Χάθηκε η ελπίδα μου δεν είσαι πια δικιά μου  …

Περίμενα τον έρωτα να δέσει στο λιμάνι
Με σκάρτα τα δολώματα και σάπιο παραγάδι
Άκυρα τα συνθήματα και η βοή δεν πιάνει
Ελπίδα πως θα ξαναδώ ένα φιλί ένα χάδι  …

Άδικα τις περίμενα τις αλκυονίδες μέρες
Φορτώσανε τα σύννεφα και θόλωσε ο καθρέφτης
Οι λέξεις έρχονται σωρό και μοιάζουνε με σφαίρες
Ματώσανε τα χείλη μας  να βρεις ποιος είναι ο φταίχτης  …

Με τα οράματα να σέρνονται βουβά κι απελπισμένα
Οι ήχοι ευθυγραμμίζονται  σε απόλυτη ευθεία
Τα όνειρα που κάναμε  θολά τσαλακωμένα
Το έργο έμοιαζε ξανά μια φαρσοκωμωδία  …

Κι όμως εγώ περίμενα να βγεις από τα ζόρια
Κορμιά εξιλαστήρια  χλωμά ξεθωριασμένα  
Ξελόγιασαν τους πόθους μας και ζούμε ακόμα χώρια
Και  μείναμε ναυάγια  ναυάγια σκουριασμένα  …


ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΜΑΓΟΥ.....

Μέσα στο δάσος κατοικώ

Κι έχω για συντροφιά μου

Νεράιδες των παραμυθιών

Φίλους τα ξωτικά μου…