Θυμάσαι ένα τραγούδι που λέγαμε μαζί
Τα κίτρινα τα φύλλα πεσμένα στην αυλή
Θυμάσαι τις ημέρες που σε είχα αγκαλιά
Τη νύχτα καλοκαίρι στη έρμη ακρογιαλιά …
Εσύ να μ αγαπούσες κι εγώ να σ αγαπώ
Κι ευτυχισμένες μέρες στον ήλιο τον καυτό
Το καλοκαίρι εκείνο μου ήρθε στο μυαλό
Εικόνες από τη λήθη και έρωτες στο γιαλό …
Μα θέλω να θυμάμαι τις μέρες τις καυτές
Που τώρα δεν υπάρχουν σκορπίστηκαν κι
αυτές
Σαν φύλλα φθινοπώρου τις πήρε ο βοριάς
Παγώνει ο χειμώνας τις σκέπασε ο χιονιάς …
Σαν τα νεκρά τα φύλλα και λύπες και χαρές
Αγάπες τις μιας μέρας που χάθηκαν στο χθες
Κι αν ο βοριάς σφυρίζει στην άδεια αγκαλιά
Τα δάκρυα παγώνουν παγώνει η καρδιά …
Αθόρυβα να σβήνουν οι τόσες αναπνοές
Σαν βήματα στην άμμο που σβήνει το νερό
Τραγούδι μες τα χείλη που ήρθε από το χθες
Ξεθώριασε ο Σεπτέμβρης χαμένοι εραστές …