Χάθηκες πάλι σαν μια οπτασία
Που ξεψυχάει όταν έρχεται η αυγή
Σκαρί βρεγμένο που το λιώνει η υγρασία
Και άφησες πίσω σου μια άγρια σιγή …
Τσιγάρο μες τα χείλη μου σβησμένο
Μα εσύ ποτέ σου δεν μου έδωσες φωτιά
Σπουργίτης μες το κρύο του χειμώνα
Να ψάχνει μάταια μια ζεστή αγκαλιά …
Να ψάχνω μάταια δυο ψίχουλα αγάπης
Με τα φεγγάρια που αρμενίζουνε σε πέλαγα ορφανά
Μα η μορφή σου είναι σαν σκληρός σατράπης
Σου τα καρφίτσωσα απόψε στα μαλλιά
…
Ένα καράβι που το δέρνει η τρικυμία
Κι αναζητάει απάγκιο όρμο να σωθεί.
Έλα σιμά να φύγει αυτή η αγωνία
Κάνε το Όνειρο ποτέ να μην χαθεί …