ΜΑΓΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓ. ΒΑΣΙΛΗ



Άγιε μου καλέ Βασίλη
Με παράπονο στα χείλη
Θέλω γράμμα να σου γράψω
Μα φοβάμαι μήπως κλάψω…


Πρόσεχε αυτή τη χώρα
Γέμισε την μ Αγια δώρα
Δίωξε και αυτή τη γρίπη
Γιατί μ έχει πιάσει λύπη…


Δώσε μας μια ευκαιρία
Μ έχει πιάσει απελπισία
Έχουμε γεμίσει χρέη
Και γελάνε οι ωραίοι…


Δώσε μας την ευλογία
Να γελάμε μ ευτυχία
Φρόντισε κι όλους τους άλλους
Όχι μόνο τους μεγάλους…

Φρόντιζε μου και την Κάκια
Αλλά και την Ονειρομάτα
Τον Χριστόφορο την Κούλα
Φέρε όλη τη σακούλα…


Τη νεράιδα από τη ρόδο
Το Δημήτρη το Μάχαιρα
Τη Κάρυ και τη Ρικη μας
Πρόσεχε όλη μέρα…


Τη Βάσισα και τη Δέσποινα
Χριστίνα Κατερίνα
Lilium ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ
AnD και Alma Libre…


mar9659 Πανδώρα
με τα δώρα
τον KANTHAR0 το φίλο μου
τον Γιώργο με τους στίχους …


πρόσεχε και το JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟ
αστον λίγο τσιγκουνακο
τη γιαγιά την Αντιγόνη
να μην βγαίνει στο μπαλκόνι …


τη Γουΐκα και τον Κώστα
Catherine
Όλα δώστα …


Την Πυρφόρα και την Κίρκη
Καλυψώ και Αφροδίτη
Τη Χαρά και την Ελένη
που τα ξωτικά μου πλένει ..

Μαριάνθη με τ άνθη να μυρίσει η γειτονιαά
τα λουλούδια ειναι για σένα
απο ολα τα παιδιά ...

Φέρε μας και λίγο χιόνι
Να το δούμε απ το μπαλκόνι
Στείλε μας και άλλα δώρα
Αι Βασίλη κάντο τώρα…



Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010


Έχω μια θλίψη σήμερα

Και μια ανησυχία
Μου τριβελίζει το μυαλό
Που είναι η ευτυχία ?


Όλα τα μαύρα γύρω μου
Θέλω χρώμα να πάρουν
να είναι όμως φωτεινά
Και να με συνεπάρουν….


Θέλω όλα τα όνειρα
Που έκανα παιδάκι
Να γίνουν πράξεις μαγικές
Γραμμένες σε χαρτάκι ….


Να μη με νοιάζει τίποτα
Να μην πληγώνω κι άλλους
Να είμαι εγώ ο δυνατός
Μαζί με τους μεγάλους…



Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

ΕΛΛΑΣ!

Ελλάδα χώρα του φωτός
Και του πολιτισμού
Μετέφερες τη λάμψη σου
Σαν είδος αγιασμού …


Εσύ το λίκνο του φωτός
Η λάμψη στους αιώνες
Εσύ είσαι που ξεκίνησες
Τους ολυμπιακούς αγώνες …


Εσύ είχες Ακρόπολη
Εσύ και Παρθενώνα
οι ξένοι και οι βάρβαροι
Είχαν μόνο κρυψώνα…


Εσύ τους δώδεκα θεούς
Καθένας και μια λάμψη
Κι άλλοι είχαν Νέρωνα
Τη Ρώμη για να κάψει…


Εσύ είχες το μάρμαρο
Λευκό απ την Πεντέλη
Τον Πλάτωνα τον Περικλή
Και τον Αριστοτέλη!


Τώρα τι γίνανε όλα αυτά?
Ποιος τα θυμάται τώρα?
Κατάντησες πατρίδα μου
Μια πεινασμένη χώρα!


Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Μείνε μη φεύγεις
Δεν θέλω να σε δω
Την πόρτα να μου κλείνεις
Θέλω εδώ κοντά μου να μείνεις…


Έχω ανάγκη
Απ τ αέρινο σου σώμα
Να είσαι εκεί
Όταν θα γίνομαι λιώμα …


Να είσαι
σε όλα τα δύσκολα μου
Εσύ ο ήλιος μου
Εσύ και η σκιά μου …


Να είσαι εκεί
Όταν τα μάτια μου θα τρέχουν
Κι όταν τα μάγουλα
Πικρά καυτά θα βρέχουν …

Να είσαι τ άστρο το λαμπρό
Που θα φωτίζει
Και που στο δρόμο τον κακό
Το φως θα μου χαρίζει…


Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Γυναίκα πλάσμα όμορφο
Γυναίκα πλάσμα θειο
Τη μια μου φέρνεις ζεστασιά
Την άλλη πάλι κρύο …


Ας ήξερα τι σκέφτεσαι
Τι έχεις στο μυαλό σου
Τι είναι θεός για σενανε
Και τι ο διάβολο σου ?


Τι ναναι τούτο άραγε
Που έχεις για θεό σου
Μα το κρατάς για σένα νε
Είναι τι μυστικό σου…

Τη μια είσαι άγγελος
Πλασμένη για ευλογία
Μα αλλάζεις πάλι ξαφνικά
Χωρίς δικαιολογία …


Πότε λουλούδι γίνεσαι
Μεθάς με τ άρωμα σου
Μα δείχνεις τ αγκάθια σου
Σε ότι βρεθεί μπροστά σου …

Σαν τι σουπιά που αμολά
Μελάνι για να φύγει
Και προσπαθεί απ τη μοίρα της
Μάταια να ξεφύγει …

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Μια χρυσαλίδα στα μαλλιά
Να σου θυμίζει εμένα
Να τα αγγίζει απαλά
Ξέπλεκα η πλεγμένα…


Έτσι κι εγώ στα χάιδευα
Σαν άγγελος θυμάσαι ?
Καθόμουνα στο πλάι σου
Ήρεμη να κοιμάσαι…


Μου είναι αδιανόητο
Δεν το καταλαβαίνω
Δεν το χωράει το μυαλό
Η σ άλλο πλάνο μπαίνω?


Είναι σαν μια παράσταση
Κι εγώ μια μαριονέτα
Που ξέχασε το ρόλο της
Δεν έβγαλε κουβέντα


Ίσως σαν κλόουν είμαι εγώ
Τώρα για να γελάνε
οι  άλλοι   όλοι γύρω μου
Καθώς θα με κοιτάνε…


Ξέρεις πως δεν φαντάστηκα
Αυτό το τέλος να έχει
Η ιστορία μας αυτή
Άρχισε και να βρέχει…


Πέφτουν βροχή τα δάκρυα
Έπεσε και η αυλαία
Εσύ είσαι ένα Όνειρο
Από τα πιο ωραία…


Σαν Όνειρο πάντα θα ζεις
Στη σκέψη στο μυαλό μου
Και θα νομίζω ο τρελός
Πως είσαι στο πλευρό μου …


Δεν βγήκε ο από μηχανής
θεός για να βοηθήσει
Τελείωσε η παράσταση
Πολύ πριν καν αρχίσει…


Μου έμεινε μόνο η αφή
Απ τα εβένινα μαλλιά σου
Θυμάμαι πως το άγγιγμα
Έφτανε στην καρδιά σου …


Μια χρυσαλίδα στα μαλλιά
Να σου θυμίζει εμένα
Σαν μια γλυκεία ανάμνηση
Από τα περασμένα…


Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Η αγάπη ήρθε από ψηλά
Την έφεραν τ αστέρια
Όμως την έχω την κρατώ
Τώρα στα δυο μου χέρια ….


Με γέμισε πάλι χαρά
Σαν το ουράνιο τόξο
Και μου δώσε τη δύναμη
Τη θλίψη μου να διώξω…


Τώρα πετώ στα σύννεφα
Στον ήλιο το φεγγάρι
Ήταν Δώρο πολύτιμο
Δεν θέλω άλλη χάρη….


Είναι η σκέψη μου τρελή
Ακούω τα βήματα σου
Τι να ναι αυτό που μ έφερε
Παντοτινά κοντά σου?



Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Σαν το τσιγάρο που καπνίζω
το κομμένο
Και είναι κόκκινο
απ τα χείλη σου βαμμένο …


είναι το χρώμα
που μου άφησες απόψε
όταν μου είπες αυστηρά
πως το τσιγάρο κόψε…


μα είναι αυτός λόγος
να κόψω το τσιγάρο
αφού είναι φίλος μου
για αυτό και το γουστάρω …


στο τσιγάρο στον καπνό
θα σε θυμάμαι
θα είναι αυτό η συντροφιά
όταν μακριά σου θαμαι …


ο μόνος φίλος μου
λοιπόν ένα τσιγάρο
για μένα καίγεται
γι αυτό και το γουστάρω …


είναι η πίκρα
που μου άφησες στα χείλη
με το τσιγάρο γίναμε
οι πιο σπουδαίοι φίλοι …




εγώ το καίω
κι αυτό καίγεται μαζί μου
είναι η καύτρα του
φωτάκι της ζωής μου …


έτσι όπως καίγεται
σιγά σιγά για μένα
εγώ λυτρώνω γρήγορα
τις σκέψεις μου για σένα …


ειν το τσιγάρο αυτό
που με λυτρώνει
και την αγάπη μου
σιγά αργά σκοτώνει …


ναι το τσιγάρο αυτό
με βασανίζει
μα ηρεμία
στην ψυχή μου μου χαρίζει…



Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010


Ζητιάνος της αγάπης έχω γίνει

Να ζητιανεύω ένα σου φιλί
Κι όσο εσύ κρατάς κλειστά τα χείλη
Εγώ να το ζητάω πιο πολύ…


Ζητιάνος της καρδιάς σου δεν θα γίνω
Γιατί δεν ξέρω ακόμα αν χτυπά
Μ αν η αγκαλιά σου με προσμένει
Θα πει πως η καρδιά σου μ αγαπά!


Ζητιάνος της καρδιάς σου έχω γίνει
Να περιμένω πότε θα μου πεις το σ αγαπώ
Κι από τα χείλη αν αυτό δεν βγαίνει
Ποτέ παράπονο εγώ δεν θα σου πω …


Εσύ να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις
Σε οποίο σοκάκι και αν περπατάς
Κι εγώ για σένα εκεί χαλί θα γίνω
Να έχεις κάτι όμορφο για να πατάς …


Ζητιάνος της καρδιάς σου έχω γίνει
Για να σου λέω πάντα εκείνο το σκοπό
Μια μελωδία απ την καρδιά που αναβλύζει
Ένα λουλούδι που μυρίζει σ αγαπώ!


Ζητιάνος έχω καταντήσει
Να ζητιανεύω ένα σου φιλί
Μα σημασία δε μου δίνεις
Κι αντί για νέκταρ με κερνάς χολή…



Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Η ιστορία μας αυτή
δεν έχει ακόμα τέλος
Μα θα πονάμε και οι δυο μας συνεχώς
Γιατί υπάρχει στην καρδιά μας ένα βέλος …


Ξέρεις είναι μια χίμαιρα
Όλο αυτό που ζούμε
Η ένα Όνειρο τρελό απατηλό
Μα το φινάλε πρέπει να το δούμε
Αν θα είναι ωραίο καθαρό
Σαν το γάργαρο νερό…


Η ιστορία μας ποτέ δεν έχει τέλος
Γιατί υπάρχει κάτι δυνατό που μας κρατά
Άλλοι το λένε μια συνήθεια ξεχασμένη
Κι άλλοι αγάπη το φωνάζουν δυνατά…


Μπορεί να είναι μια συνήθεια
Μπορεί και κάτι παρανοϊκό
Μα είναι μια φλόγα μες τα στήθια
Που σου φωνάζει συνεχώς πως σ αγαπώ…


Η ιστορία γράφει και ποτέ δε σβήνει
Τα τόσα χρόνια που περάσαμε μαζί
Κι αν τα γκρεμίσουμε με μιας
Πάλι θα μείνει
Να μας φωνάζει πως είμαστε χαζοί …


Η ιστορία μας ποτέ δεν έχει τέλος
Μα το φινάλε είναι ορατό
κι εκεί που όλα γίνονται έλος
μέσα στο βούρκο μου φωνάζεις σ αγαπώ…



Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Γυναίκα δηλητήριο

Που μοιάζεις με αράχνη
Δως μου το εισιτήριο
Να δω η καρδιά τι ψάχνει?


Σαν με κοιτάς το τσίμπημα
Το νοιώθω στο κορμί μου
Παγώνει όλο το είναι μου
Σαν βρίσκεσαι μαζί μου…


Γυναίκα δηλητήριο
Με τις ωραίες σκέψεις
Που ψάχνεις πάντα για να βρεις
Τις πιο καυτές τις λέξεις…


Ίσως να είναι άμυνα
Πάντα αυτό που κάνεις
Μα πρέπει πάντα στη ζωή
Να ξέρεις και να χάνεις…


Σαν ταραντούλα έρχεσαι
Κι αφήνεις το κεντρί σου
Κι αλίμονο στο φουκαρά
Που θα βρεθεί μαζί σου….


Αφήνεις δηλητήριο
Σε ότι κι αν αγγίξεις
Μες τον ιστό σου αράχνη μου
Ότι και να τυλίξεις…



Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Νύχτα κατέβα από ψηλά
Σήμερα που σε θέλω
Έλα εδώ στα σκοτεινά
Πιάσε το βιολοντσέλο…


Παίξε τραγούδι της χαράς
Δεν θέλω άλλη λύπη
Να το γιορτάσουμε μαζί
Απόψε που μου λείπει…


Γίνε τραγούδι γίνε φως
Να λάμψουν όλα ολοταχώς
Παίξε μου για εκείνη
Νύχτα μου σε παρακαλώ
αυτό μου έχει μείνει …


γίνε ο δρόμος της καρδιάς
κι εγώ καράβι μοναξιάς
άπλωσε το λευκό πανί
δεν έχω άλλη υπομονή…


γίνε ο δρόμος ο παλιός
που δεν υπάρχει χωρισμός
με άγονο το χώμα
πάρε τη άχρωμη ζωή
και δως της λίγο χρώμα


Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Κάποιος μας παίζει συνεχώς
Μας βάζει πάντα εμπόδια
Μπερδεύει πάντα πράγματα
Κι έτσι περνούν τα χρόνια ..


Είναι ένα χέρι μαγικό
Που κοντηλιες μας γράφει
Μα είναι ανορθόγραφο
Και κάνει πάντα λάθη…


Δεν ξέρω αν φταίει το χαρτί
Η ο κοντυλοφόρος
Μα μας πληγώνει την καρδιά
Κι είναι βαρύς ο φόρος …


Κάποιος μας δίνει τις χαρές
Και κάποιος φέρνει λύπες
Μα οι χαρές είναι μικρές
Τεράστιες οι λύπες…


Παιχνίδι είναι άσχημο
Αυτό που μας συμβαίνει
Παίζει μαζί μας συνεχώς
Και δεν καταλαβαίνει …


Θεέ μου εσύ που μας ακούς
Κάνε μας ένα θαύμα
Να αλλάξουν όλα ριζικά
Κι εγώ θα κάνω τάμα…



Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Είναι πολύ παράξενο
Αυτό που μου συμβαίνει
Δεν το χωράει το μυαλό
Δεν το καταλαβαίνει….


Τι μια σε χάνω ξαφνικά
Χάνω τα λογικά μου
Την άλλη πάλι έρχεσαι
Είσαι στην αγκαλιά μου…


Δεν είναι έρωτας αυτός
Είναι γεμάτος πάθος
Μα ένα είναι σίγουρο
Αυτό δεν είναι λάθος ….


Όταν σου φεύγω έρχεσαι
Στη δύσκολη στιγμή μου
Μου δίνεις το χαμόγελο
Κι αλλάζεις τη ζωή μου…


Δεν ξέρω αν θα είμαστε μαζί?
Η αν είμαστε χώρια ?
Μα όταν σε χάνω
στη στιγμή με πιάνει στεναχώρια …



Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

    Με δάκρυα στα μάτια μου

                 Και με καρδιά κομμάτια
         Ένα ένα κατέβηκα
Όλα τα σκαλοπάτια….


Έπεσα πολύ χαμηλά
Στα τάρταρα του Άδη
Δεν μου έδωσες το χέρι σου
Ούτε κι ένα σου χάδι…


Είναι σκληρή η μοναξιά
Το αύριο το φοβάμαι
Μοναχικά τα όνειρα
Τα βράδια που κοιμάμαι …


Μόνος μου πως θα πορευτώ
Μόνος πως θα βαδίσω
Τι μοναξιά βαρέθηκα
μόνος μου πως θα ζήσω?


Τώρα πονάω ποιο πολύ
δεν ξέρω τι συμβαίνει
δεν έχω έναν φίλο μου
να με καταλαβαίνει…


με πήρε το παράπονο
και θα γελούν οι φίλοι
δεν πήρα ούτε αγκαλιά
ούτε φιλί στα χείλη…

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

το τραγούδι της αγάπης ! το είχα υποσχεθεί στο Χριστόφορο !

Θέλω να γράψω κάποτε
Τραγούδι εγώ για σένα
Να είναι ωραίο μάτια μου
Με τη χρυσή την πέννα


Να έχει λόγια όμορφα
Αγάπη σαν κι εσένα
Και να το τραγουδήσουνε
Οι φίλοι από τα ξένα…


Να σου το πει ο Απόλλωνας
Με τη χρυσή τη λύρα
Από τους δώδεκα θεούς
Απόψε άδεια πήρα..


Αγάπη είσαι η χαρά
Που ζει μες την καρδιά μου
Έλα κι απόψε δίπλα μου
Και κάθισε σιμά μου…

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Οι δρόμοι μας παράλληλοι
Δεν θα συναντηθούνε
Μοιάζουν σταγόνες της βροχής
Στη λίμνη θα χαθούνε…


Όταν το άσπρο θέλω εγώ
Εσύ θέλεις το μαύρο
Κι όταν ζητάω εγώ ζεστό
Εσύ μου δίνεις πάγο…


Εσύ ζητούσες τα πολλά
Μα εγώ ήθελα λίγα
Μ αυτό το παραλήρημα
Μ έκανες κολίγα…


Εσύ πετάς στον ουρανό
Κι εγώ στη γη βαδίζω
Το μέλλον μας αγάπη μου
Καθόλου δεν γνωρίζω…


Δεν θέλω εγώ στού πουθενά
Τους δρόμους να βαδίζω
Θέλω να είμαι σίγουρος
Τα πάντα να γνωρίζω…


Το ξέρω είναι δύσκολο
Αλλιώς σε είχαν μάθει
Ήθελες να έχεις μια ζωή
Με πάθη και με λάθη ….


Δεν αγαπώ τα λάθη σου
Μίσησε τα δικά μου
Κι έλα ν ακούσεις πως χτυπά
Στο στήθος η καρδιά μου …


Οι δρόμοι μας παράλληλοι
Ποτέ δεν συναντιούνται
Μα όλα αυτά που ζήσαμε
Να ξέρεις δεν ξεχνιούνται…


Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Ήθελα μόνο να σου πω
Το πόσο σ αγαπάω
Πιο πάνω από τα σύννεφα
Μαζί σου εγώ πετάω…


Σε κυνηγούν κάθε φορά
Όλοι σου οι μνηστήρες
Κι εμένα στην καρδούλα μου
Τα φίδια είναι ζωστήρες…


Εσύ υφαίνεις το χαλί
Σαν άλλη Πηνελόπη
Όταν ταξίδι έκανα
Σε όλη την Ευρώπη …


Μα τώρα αγάπη γύρισα
Ήρθα ξανά κοντά σου
Να είμαι πάλι δίπλα σου
Μέσα στην αγκαλιά σου …


Θα πάρω απ τη φαρέτρα μου
Ακόμα ένα βέλος
Και ένας ένας απ αυτούς
Θα έχει μαύρο τέλος …



Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Σε βρήκα μα σ έχασα
αγάπη μου μεγάλη
ήταν η ευκαιρία μου
και δεν θα έχω άλλη…


μονάχος τώρα τριγυρνώ
και μόνος μου κοιμάμαι
τα βράδια είναι σκοτεινά
μου λείπεις και φοβάμαι…


λείπει ο αέρας που περνάς
λείπει η αναπνοή σου
μου λείπει το χαμόγελο
και η γλυκεία μορφή σου …


ξέρω το δις εξ αμαρτειν
δεν είναι σοφή πράξη
μ αφού το ξέρεις ήμουνα
σε όλα μου εντάξει …


εγώ ήμουνα ο αδελφός
πατέρας κι ερωμένος
μα τώρα που σε έχασα
εγώ είμαι ο χαμένος …


ίσως ποιος ξέρει κάποτε
σε άλλο γαλαξία
να νοιώσεις πόσο σ αγαπώ
να δώσεις σημασία …


εσύ έχεις το πασπαρτού
και ανοίγεις την καρδιά μου
μου τη ματώνεις και μετά
πάλι φεύγεις μακριά μου…


ξέρεις τι είναι τελικά
αυτό που μας ενώνει ?
είναι κοινές οι μοίρες μας
μα η μοναξιά τις λιώνει …


είναι αυτό λεν πολλοί
για της ζωής το κάρμα
να φεύγεις και να έρχεσαι
κι εγώ να ζω ένα δράμα…


δεν είναι έρωτας αυτός
εικόνα σε παλέτα
είναι ένα ντους σκωτσέζικο
μια ρώσικη ρουλέτα …



Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Μάτια του κόσμου μου στολίδια φωτεινά σε παραδείσους θησαυροί μου μαγεμένοι,
η εικόνα σου,όνειρο, μπροστά μου ξεπηδά
φάρος σβηστός για την ψυχή μου την χαμένη.


Χείλη τριαντάφυλλα αυτά που αγαπώ
με ευωδιές,με χρώμα, μα και αγκάθι,
κάθε φίλι και μια ευτυχία που πονώ,
που καθρεφτίζει όσα η καρδια διψά να μάθει.


Ένα χαμόγελο όλο φως, ο ήλιος της ζωής μου
τόσο αθώο, παιδικό, τόσο αγαπημένο
πήγη ελπίδας και χαράς κάθε στιγμής μου,
μοιάζει από άγγελο να είναι αυτό κλεμμένο...


Χέρια απαλά, χέρια τραχιά, μ'άγγιγμα που λυτρώνει
σαν μελτεμάκι δροσερό που κάθε φόβο διώχνει,
καθώς αφήνουν στο κορμί γλυκά ένα χάδι,
καθώς γλιστράνε στα μαλλιά το μεθυσμένο βράδι..


Και μια αγκαλιά σαν άβυσσος ανοίγεται μπροστά μου
που με καλεί να αφεθώ σ'όσα ζητά η καρδιά μου,
ίσως ματώσω ή και χαθω στην τρέλα μιας απάτης,
ίσως όμως και να σωθώ απ΄τη φλόγα της αγάπης..


Το "σ'αγαπώ" μου, ανάσα μου, για να μπορώ να αντέχω
έναν άδειο κόσμο, σκοτεινό, μακριά σου υπομένω,
κάθε σου λέξη, φυλακτό μες την καρδιά μου έχω,
όσο το αγιο "σ'άγαπώ" απο τα χείλη σου προσμένω..

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Εσύ είσαι η θάλασσα
Κι εγώ μικρό καράβι
Που ταξιδεύει μοναχό
Τι νύχτα στο σκοτάδι…


Δεν έχω Φώτα για να δω
Εσύ είσαι το φως μου
Έλα λοιπόν τιμόνι μου
Τη συντροφιά σου δως μου …


Η θάλασσα φουρτούνιασε
Σηκώθηκε αέρας
Κι εγώ θα ζω με προσμονή
Μιας καινούργιας μέρας…


Εκεί που θα είναι ήρεμα
Απάνεμο λιμάνι
Να ταξιδέψουμε μαζί
Έως ότου η σκέψη φτάνει…


Να βλέπεις βγήκε από ψηλά
Η πούλια να φωτίσει
Να λάμψει το ταξίδι μας
Μόνους μη μας αφήσει…


Ταξίδι μέσο πέλαγα
Το πλοίο αρμενίζει
Η σκέψη μου κι ο λογισμός
Πάλι εκεί γυρίζει…


Στο πρώτο το ταξίδι μας
Θυμάσαι ήταν μέρα
Αγαπημένοι και οι δυο
Που κάναμε πρεμιέρα…


Τώρα οι τίτλοι έπεσαν
Το σήριαλ πήρε τέλος
Μα στην καρδιά μου έμεινε
Αυτό το μαύρο βέλος…


ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΜΑΓΟΥ.....

Μέσα στο δάσος κατοικώ

Κι έχω για συντροφιά μου

Νεράιδες των παραμυθιών

Φίλους τα ξωτικά μου…